บันทึกการเรียน: แปลสรุปจากหนังสือ

แปลสรุปจากหนังสือ ภาษาไทย 3 เล่ม และ ภาษาอังกฤษ 2 เล่ม

บทนำ

รูููปแบบตัวอักษรไทยมีลักษณะเฉพาะ ที่แสดงถึงความเป็นเอกลักษณ์ของภาษาไทย ซึ่งมีความโดดเด่นและแตกต่างไปจากภาษาอื่นๆ และมีการพัฒนามาตลอดจนในปี พ.ศ. 2371 เป็นยุคที่มีการนำตัวอักษรไทย เข้ามาใช้ในการพิมพ์ โดยมีการพัฒนาให้มีความประณีตและสวยงามมากขึ้น ตลอดจนปี พ.ศ. 2385 ที่ได้มีการปรับปรุงรูปลักษณ์ของตัวอักษรอย่างชัดเจน โดยให้ตัวอักษรมีลักษณะเป็นแบบหัวกลมตัวเหลี่ยม การสร้างรูปแบบตัวอักษรในครั้งนี้ ได้เป็นแบบอย่างการพัฒนารูปแบบตัวอักษร จนถึงทุกวันนี้ การออกแบบอักษรประดิษฐ์ไทย เป็นตัวอักษรที่มีหัว ตัวเหลี่ยมและเป็นรูปแบบที่มาตรฐาน ทำให้การออกแบบตัวอักษรประดิษฐ์ Calligraphy เพื่อการออกแบบปกหนังสือ ที่เป็นภาษาไทยออกแบบได้ยาก เนื่องจากการออกแบบตัวอักษรประดิษฐ์ จะต้องคำนึงถึงเรื่องการอ่านที่ง่ายและต้องสื่อถึงอารมณ์และเป็นจุดเด่น น่าสนใจของรูปแบบ

องค์ประกอบของชนิด

คุณอาจจะสังเกตเห็นว่าคุณกำลังจะเปลี่ยน คุณสังเกตเห็น letterforms ที่แตกต่างกัน คุณอาจจะรู้สึกแตกต่างกันรอบตัวพวกเขา ไม่ต้องอายความรู้สึกเหล่านี้เป็นธรรมชาติ พื้นฐานไม่กี่สามารถช่วยให้คุณผ่านปีที่น่าอึดอัดใจ

อักษร

อักษรเป็น setofcharacters เดียวที่แบ่งปันความสามัคคีโวหาร อักษรมักจะประกอบด้วย ofletters ตัวอักษรตัวเลขเครื่องหมายวรรคตอนและการออกเสียงวรรณยุกต์

ตัวอักษร

typographers กำหนดตัวอักษรเป็นชุดตัวอักษรที่สมบูรณ์แบบของตัวอักษร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนึ่งขนาด เมื่อทำชนิดก้าวกระโดดไปยังดินแดนดิจิตอลตัวอักษรกลายเป็นไฟล์อิเล็กทรอนิกส์ที่แสดงผลอักษรในทุกขนาด

ประวัติความเป็นมาและการจัดหมวดหมู่

ทุกคนมีอดีตที่ผ่านมา ในขณะที่บางสิ่งบางอย่างสามารถมองข้ามประวัติศาสตร์ชนิดไม่ได้หนึ่งของพวกเขา Pre-หน้าจอที่มีการตรวจสอบประวัติเล็ก ๆ น้อย ๆ และหลีกเลี่ยงมากของกระเป๋าเดินทางในภายหลัง

"ถ้าฉันสามารถจัดเรียงตัวอักษรที่ฉันจะจับ U และฉันอยู่ด้วยกัน."

รูปแบบและประเภทของตัวพิมพ์ที่ใช้ในปัจจุบัน

คือ ตัวปกติ/ตัวหนา/ตัวเอียง/ตัวหนาเอียง

รูปแบบและลักษณะของตัวอักษร สามารถจัดแบ่งได้เป็น 3 ระดับ

Serif อักษรจะมีเส้นคล้ายๆ ขีด-เหลี่ยม
Sans-Serif มีรูปร่างมนกลมและดูสวยงาม
Monospaced บางครั้งเรียกว่า Typewriter Font เนื่องจากเป็นตัวอักษรที่ใกล้เคียงกับเครื่องพิมพ์ดีด
script เป็นแหล่งรวบรวมของแบบอักษรทุกชนิดที่มีลักษณะพิเศษต่างๆ
ตระกูล (Family) เป็นหมวดหมู่ที่ย่อยลงไปจาก Category แต่ตัวอักษรที่อยู่ในตระกูลเดียวกัน จะมีบรรพบุรุษร่วมกันดังตาราง

ตัวอักษรในงานพิมพ์

ตัวปกติ (regular) มีลักษณะทั่วไป อ่านออกได้ง่าย ใช้กับงานย่อย หรือเนื้อหาทั่วไป
ตัวหนา (bold) มีลักษณะทั่วไป แต่เข้มและหนากว่าตัวปกติ ส่วนมากใช้กับงานส่วนหัว
ตัวเอียง (Itallc) เป็นตัวพิมพ์ที่เอียง มีลักษณะไม่ตรง เอนเอียงไปทางขวา
ตัวหนาและเอียง (bold italic) มีลักษณะที่เข้มกว่าตัวเอียงปกติ ชัดเจนและน่าสนใจกว่า

สกุลตัวพิมพ์

ตัวพิมพ์ หากได้รับการออกแบบให้มีลักษณะมากกว่า 4 ลักษณะ จะเรียกว่า ไทพ์เฟส

ตัวเส้นหนา (bold,boldface) เป็นตัวพิมพ์ที่มีเส้นหนา ทำให้งานออกแบบดูมีน้ำหนักและความหนาแน่น
ตัวเส้นหนัก (medium face) เป็นตัวพิมพ์ที่มีเส้นหนาน้อยกว่าตัวเส้นหนา นำไปใช้เช่นเดียวกับเสีนหนา
ตัวพิมพ์เนื้อเรื่อง (bookk face) หรือ ตัวปกติ (normal face) มีเส้นขนาดปานกลาง ง่ายต่อการอ่าน
ตัวเส้นบาง (light,lightface) และตัวเส้นบางมาก (extralight face) ดูมีน้ำหนักบางและเบา